Swimming in the deep blue ocean

Bella haalde het haar voor haar ogen weg. Ze zuchtte eens diep en keek rond zich. Er was helemaal niemand op het strand. Ze glimlachte en liep naar de zee. Ze rende zo snel mogelijk door zodat ze niet vast zou komen te zitten. Plots veranderde haar benen in een lange staart en zwom ze snel de diepte in. Ze vertrouwde erop dat niemand hier zou zijn op dit vroege tijdstip. Glimlachend zwom ze verder, het koraalrif was prachtig, zoals altijd. Meestal was ze dan toch ook daar te vinden, maar vandaag zwom ze naar de kloof onder water. Het werd donkerder naarmate ze dieper kwam, maar een meermin had daar niet echt last van. Uiteindelijk was het echt zwart beneden, steeds dieper kwam ze, ze wou naar het diepste punt van de zee zwemmen toen ze plots ademnood kreeg en zich omdraaide en met al haar kracht naar de oppervlakte zwom. Eenmaal boven hapte ze naar lucht en hoestte even. Wat ze niet door had was dat er achter haar een schip lag, gelukkig konden ze haar vin niet zien door het water. Een jongeman riep naar haar en alarmeerde de andere mensen. Snel dook ze diepte weer in. Maar al gauw hoorde ze de plons van iemand die in het water sprong. Zo vlug mogelijk zwom ze achter het koraal. Nu wist ze zeker dat dit studenten waren van de universiteit. Ze had geluk dat ze dicht bij de kloof was en zwom ongemerkt naar beneden, niet helemaal onopgemerkt, hij zag nog net haar staartvin verdwijnen. Snel maakte ze dat ze wegkwam en lachte zachtjes. Eenmaal terug in de buurt van de plek waar ze in het water was gedoken zwom ze nog wat rond bij het koraal.

Nieuwsgierig keek Syrena toe hoe een blond meisje het water in rende. Ze had zich verscholen achter de rotsen die hier stonden. Ze zag het meisje rennen en plots was ze weg, maar ze zag nog wel haar staart omhoogkomen, Syrena wist niet dat hier nog meer meerminnen waren en wachtte even. Zachtjes beet ze op haar lip maar ging haar daarna toch nog achterna. Ze bleef goed achter de andere meermin en keek nieuwsgierig toe hoe ze naar het koraalrif zwom. Ze zag het gezicht van de meermin en wist plots wie dat was. Dat was Bella! Ze had haar al wel eens gezien, en ze babbelde soms ook wel eens en ze had haar soms zien rondhangen bij de universiteit, maar dit had ze niet verwacht, alhoewel, die steen rond haar hals... Bella dook naar beneden, Syrena zwom haar niet achterna. Na een tijdje zag ze haar niet meer. Het duurde een tijd voordat ze terug omhoogkwam, en ze kwam dan ook wel snel omhoog. Vast adem tekort, maar Bella had de boot van de universiteit niet zien liggen en Syrena bleef veilig verscholen achter het koraal. Snel genoeg zag ze haar weg zwemmen en een jonge man het water in plonzen. Snel ging Syrena haar achterna want hij kwam haar kant uit. En plots hoorde ze het geluid van een foto die onderwater wordt genomen toen Bella in de diepte verdween, Syrena stond er een heel klein stukje op, een deel van haar haar. Ook hoorde ze het zachte gelach van Bella, uiteindelijk kwamen ze terug uit bij het koraal. Syrena verstopte zich weer, Bella bleef in de buurt van het koraal en uiteindelijk kwam Syrena tevoorschijn en glimlachte zachtjes.

Bella had niet het gevoel gehad dat ze bekeken werd. Maar toen Syrena achter het koraal uitkwam werden haar ogen groot. Ze kende Syrena een beetje, niet heel goed. Syrena's vin was wel anders, de twee vinnen verschilde van mekaar. Nieuwsgierig keek ze naar haar vin. Het uiteinde was dunner en langer en het laatste deel van de vin was ook eerder open als bij Bella, maar de kleuren verschilde niet zo heel erg veel van mekaar. Gefascineerd zwom Bella een paar rondjes om haar heen. Uiteindelijk wees ze naar Syrena en naar zichzelf en toen naar de oppervlakte. Ze keek omhoog en liet de krachtige staartvin haar omhoog stuwen. Ze kwam boven en wachtte totdat Syrena dat ook zou doen. Zou ze alles gezien hebben? Want ze had nog gedacht dat ze iemand in het water hoorde gaan, maar toen ze had omgekeken was er niets geweest. Het was een vrij snelle zeemeermin dus. Ze glimlachte zachtjes, ze wist het maar van zichzelf en Cleo, en daar hield het mee op. Syrena had haar altijd een verlegen type geleken. Ze zei niet zo heel veel, maar ze was iemand die heel fijn was om mee te babbelen.

Ze zag de ogen van Bella groot worden, waarschijnlijk exact hetzelfde als bij haar toen ze de staart van Bella omhoog zag komen uit het water. Nieuwsgierig zwom Bella een paar rondjes om haar heen. Ze bekeek haar vin, dat snapte ze wel omdat de twee vinnen qua vorm vrij veel van mekaar verschilde. Na een tijdje wees ze naar zichzelf, naar Syrena en toen naar boven. Syrena begreep de boodschap en zag Bella omhoog zwemmen. Ze wachtte heel even totdat ze ook naar boven ging en kwam glimlachend boven het oppervlak van het water. "Dit hadden we niet van mekaar verwacht denk ik." Syrena vond het allemaal wel fijn zo. Dit was de eerste andere meermin die ze zag, ze wist onderbewust dat er andere waren, maar ze was ze zich nooit echt bewust van geweest. Bella had de halsketting met de blauwe steen eraan nog steeds om, het moest dus een speciale steen zijn. Syrena had een ring met lapis lazuli, het was een gedetailleerde zilveren ring met een grote steen lapis lazuli, maar niet overdreven groot. Maar ze nam hem nooit mee als ze ging zwemmen, ze had die van haar grootmoeder gekregen en die had zij dan weer van haar grootmoeder gekregen dus het was een kostbaar bezit voor Syrena.

Bella glimlachte heel zachtjes toen Syrena bovenkwam, ze zag de blik van de andere meermin eerst even naar haar halsketting flitsen, de ring van Syrena was er niet. Zou ze die thuislaten? Het waren haar zaken niet. "Dat was een... verassing." Ze lachte zachtjes. "Wist je als dat ik een meermin was?" Bella begon een beetje naar het Zuiden te zwemmen, ze wou zometeen terug naar huis. Of misschien nog snel even iets eten voordat ze dat deed, er was zo'n leuk restaurantje in de stad. Ze wachtte ontspannen op Syrena's antwoord terwijl ze wat wegdreef, uiteindelijk was ze het beu en begon met haar staart te slaan om zelf te richting te kunnen bepalen. "Ik wist niet dat je er ook een was, ik had het niet verwacht van jou." Ze glimlachte weer zwakjes en sloeg nog eens met haar staart.

Syrena knikte zachtjes en lachte. "Zeg dat wel." Ze zag ook de blik van Bella naar haar hand gaan, ze had haar ring niet gezien, maar blijkbaar trok ze er zich niet veel van aan. Ze begon met haar hoofd te schudden bij Bella's volgende vraag. "Tot voor een half uurtje geleden had ik geen idee. Ik zag je weglopen van het drukker strand, en ik zag naar die plek waarin je in het water bent gegaan lopen, en ik ga daar zelf ook vaak het water in. Maar ik stond er tot op het laatste moment niet bij stil. Toen ik je rond zag kijken begon het een beetje te dagen. Je hebt een prachtige staart." Syrena glimlachte en zwom mee. Toen Bella zei dat ze het niet had verwacht lachte ze zachtjes. "Van hetzelfde, maar ik denk niet dat we op dezelde manier zijn verandert, mijn staart is anders dan die van jouw. Ik ben in het water geboren, mag ik weten hoe jij bent verandert?" Nieuwsgierig keek ze met grote ogen naar Bella en zwom ontspannen mee. Bella's staart was wat gespierder, en die van haar was dunner en gestroomlijnder. Maar die van Bella zag er ook sterker uit.