Angelica's lange groen-blauwe staart bracht haar ontspannen voort in de diepste diepte van de oceaan. Normaal gezien zou het water je plat duwen maar Angelica kon er met gemak tegen. Ze kon eeuwig zonder lucht. Het lange blonde haar dat tot vlak onder het begin van haar vin kwam was nu zonder de gebruikelijke golven en verduisterd in het donker. Angelica sloeg een paar keer krachtig met haar vin en liet haar vingers het zand op de bodem van de oceaan opdwarrelen. Zij, als jager kon goed zien hier in het donker, als ze haar sirene-ogen gebruikte. Als ze haar blauwe mensen-ogen in plaats van de diepzwarte van een sirene zou ze geen hand voor ogen zien. De blauwe regendruppel ring zat nog steeds veilig aan haar vinger. Ze was niet in de haar jagersvorm, maar in haar meerminnenvorm, dus een gewoon gezicht, haar op je hoofd,... Het afschuwelijke monster dat ze kon worden wachtte op het moment dat ze honger zou krijgen. Ze zwom wat omhoog, steeds hoger en ze kwam uit de duisternis. Iemand zwom in de buurt van het koraal. Sirene's waren niet bang voor ontdekking, in tegenstelling tot de andere meerminnen. Maar de wereld was verandert, niemand geloofde nu nog in hen. De jongeman die bij het koraal aan het zwemmen was had alleen maar een snorkel aan en was niet zo heel diep aan het zwemmen. Maar ze hoorde verder niemand en ze zag ook verder niemand. Haar ogen veranderde terug naar het blauw en ze kreeg benen en een lange witte jurk. Ze zwom naar de ongelukkige sterveling en legde een hand op zijn wang. Hij leek verward te zijn door zoveel moois vlak voor hem en legde een moment daarna zijn hand ook op haar wang. Ze voelde haar hoektanden wat langer worden en glimlachte, ging wat dichterbij. De jongeman zette zijn snorkel af en sloot zijn ogen al. Het verwachtte gevoel bleef uit en hij opende zijn ogen. Voor hem was een jonge vrouw van iets in het begin van twintig en ze had een lange staart. Zijn ogen werden groot en ze veranderde compleet. Haar ogen werden zwart en haar tanden werden lang, ze kreeg lange groene nagels. Haar mond sperde zich open en ze beet hem en trok hem mee naar de diepte waar ze zich tegoed deed aan een heerlijke maal. Toen ze klaar was kreeg ze haar meerminnenvorm terug en duwde het overblijvende skelet weg. Het was helemaal schoon gelikt en ze had daarnet met een botje het eten uit haar tanden gehaald en zwom nu wat rond om het bloed van haar af te krijgen. De felblauwe ring lichtte nu echt op. Angelica was machtig, heel machtig.
Mermaid
